RSS

siyasət Etiket Arxivləri:

Yazı 17. Əks-səda: Adsız № 6

1007060-i_037

Bir sikkənin tarixçəsi

E.ə. I əsrin əvvəllərinə yaxın Roma respublikası öz qüdrətinin ən yüksək zirvəsində idi: Qərbi Aralıq dənizi zonasında Karfagen kimi güclü rəqib dağıdılmış, İspaniya və Şimali Afrika ələ keçirilmiş, şərqə ekspansiya başlamış – Makedoniya dağıdılmış, ellenistik Suriya və Misir ilə üs-üzə gəlmişdir. Vətəndaş müharibəsi və imperiya hələ qabqda idilər, amma yenə də, vəziyyət biraz gərgin idi.
Və öz siyasi, iqtisadi və hərbi qüdrətinin ən pik nöqtəsiydəykən Roma özünün ən amansız müharibəsinə girişməli oldu. E.ə. 90-89 illərində bilavasitə İtaliya ərazisində sürən müharibə tarixə Müttəfiq müharibəsi adı ilə düşmüşdür. İş belə idi ki, vatxilə yavaş-yavaş İtaliyanı işğal etmiş Romalılar müharibənin çətinliyindən, sazişlərdən, siyastətçilərin kefindən asılı olaraq müxtəlif şəhərlərə müxtəlif statuslar vermişdilər. Ortaq cəhət o idi ki, əhalisi hərbi xidmətə cəlb olunsalar da heç birisi Roma vətəndaşı deyildi deyə, bir çox nemətlərdən və imkanlardan məhrum idilər. Çünki romalıların yaxşı bir sözü var idi – “divide et impera” – parçala və hökm et, müxtəlif əhali qruplarını hüquqca müxtəlif pillələrə qoysan hər kəs daha aşağıdakına nisbətən öz imtiyazlarından bərk-bərk yapışıb hıçqırığını da çıxarmayacaq, aşağıdakılar isə “şikayətlənsələr” belə, qəlblərində “yüksəlmək” barədə arzu edəcəklər.
Amma necəsə olur, bunlar, Romanın müttəfiqləri bir gün sözləri bir araya qoyurlar ki, öz dövlətlərini yaradırlar, Romaya da müharibə elan edirlər. Bir çoxu Roma ordusunda xidmət keçdiyindən yaxşı ordu təşkil edirlər, idarəçilik sistemi yaradırlar. Hətta öz simvolları öküzün Kapitoli canavarını tapdaladığı pul da zərb edirlər. Müharibə çox çəkməsə də Roma üçün çox çətin keçir. Müttəfiqlər dalbadal Romanı məlub edirlər. Yeni qazanılmış koloniyaları da itirmək təhlükəsindən qorxan senat belə qərar verir ki, qarşı tərəfdən, o şəhərlər ki, deyək ki, bir ay ərzində təslim olsalar onlara vətəndaşlıq veriləcək, əks halda müharibəyə davam və cəza. Çünki Romalılar yuxarıdakı sözü çox yaxşı bilirdilər – parçala və hökm et. Və nə baş verir?! Cəmi bir neçə ay ərzində koalisiya parçalanır və Roma yenə də qalib gəlir.

Bu gün məlum videonu yerləşdirəndən sonra ziddiyyətli müxtəlif şərhlər gəldi: bəziləri dedi ki, bu qaçqınlar qəşəngcə gəliblər şəhərə, zayını çıxarıblar, imtiyazları var, heç nəyə pul ödəmirlər, onlar söydülər, digəriləri dedi ki, şəhər camaatının qaçqınlardan nə xəbəri var, oturublar özləri üçün oazisdə, hər şeyləri var, bizi isə erməni qovub, indi öz vətənimizdə də əzirlər. Ziddiyyətlidir. Danmıram. Amma bilin ki, süni şəkildə avtobusa işə gecikənin mənafeyi ilə öz sözünü yuxarılara çatdırmağın yeganə yolu kimi küçə kəsən şəxsin mənafeyini toqquşduran şəxslər yəgin ki, yurfakda mənim kimi latın dilindən Əzizə müəllimədən “zaçoru” öz bilikləri ilə alıblar və bu ifadəni yaxşı əzbərləyiblər – divide et impera!

 

Etiketlər: , , , , , , , , ,

Yazı 16. Əks-səda: Adsız № 6

7622954

İki müəllim haqqında xatirəm və daha nələrsə

Erkin deputatlığa namizəd olarkən onunla bağlı bəzi xatirələrimi bölüşmüşdüm. Yazımda da belə başlamışdım:

“Uzaq-uzaq 1998-ci ildə … bizim üçün “Xarici ölkələrin dövlət və hüquq tarixi” və “Ümumi dövlət və hüquq nəzəriyyəsi” kimi adıuzun fənlər yox idi – bizdə “Elbəyin fənni” və “Erkinin fənni”, hətta, bundan da qısa – “Elbəy” və “Erkin” var idi.”

Read the rest of this entry »

 

Etiketlər: , , , , , , , , , ,

Yazı 15. Əks-səda: Adsız № 6

optimist və pessimist

Optimist millətçi

Hardasa 1-2 il öncə deyəsən Azadlıq radiosunun saytında bir həvəskar videoyazı paylaşılmışdı. Orada da deyəsən Lənkəran zonasından yolboyu meşələrin prezidenti səfəri qabağı necə “abadlaşdırıldığı” göstərilmişdi. Deməli ağacların yola baxan tərəfi həşəratlar əleyhinə mübarizə məqsədilə ağardılmışdı, arxa tərəfləri isə olduğu kimi qalmışdı. Kimsə qənimət bilib o bir neçə litr əhəngli suyu da yeyib qabağa düşüb demək ki. Vallah elə absurd teatrıdır ki, Ejen İonesku da həsəd aparır yəgin. Deyəsiz ay Rüfət, yenə bədbin-bədbin danışırsan, mənasız tənqid edirsən. Daha optimistik olmaq lazımdır, axı stəkanın yarısı doludur, axı ağacın yarısı ağardılıb, buna da şükür!

Amma mən məhz optimist olduğum üçün yazıram, tənqid edirəm. Çünki mən inanıram ki, biz bu cür davranışa, bu cür siyasətə, bu cür ədalətə layiq deyilik. Ona görə də bütün optimistləri bir araya səsləyib, daha yaxşı Azərbaycan naminə gündəlik işləməyə çağırıram. Mötədil mühafikar kimi daha radikal dəyişikliklərə ehtiyacımız var: dövlət maşını yenidən qurulacaq, iqtisadiyyatda mütləq özəlləşdirmə və liberallaşma aparılacaq, hüquq doqmatik formalizmdən əl çəkib məhkəmə qərarlarının çevikliyinə keçəcək, ümumbəşəri, milli və dini dəyərlər sözdə deyil, əməldə öz yüksək yerini alacaqdır.

Siyasi baxımdan mən əslində millətçiyəm, amma bu İTV millətçiliyindən Allah qorusun bizləri, yazığıq. Millətçilik bilirsiz nədir? Millətçilik öz millətinə münasibətdə elə sevgidir ki, bir cəm kimi bütün millətə sevgin eyni dərəcədə onun hər bir fərdinə qarşı da siraət edir. Çünki, pisdir, yaxşıdır, amma sənin millətivin nümayəndəsi səninlə eyni qanın daşıyıcısıdır. Bunu sevirsənsə, bunu qəbul etməlisən, bunu əfv etməlisən. Millətçilik odur ki, başqa millətlərin mövcudluğunu qəbul edib, nailiyyətlərindən yaralanmaq, səhvlərindən yan keçmək üçün onlarla daim ünsiyyətdə olasan, millətçilik təcridçilik deyil. Səndən zəngin, ağıllı, işlək qonşunla bərabər olmanın iki yolu var: onu öz səviyyəvə endirmək ya da onun səviyyəsinə yüksəlmək. Birinci yol dalandır: çünki sənəndən asılı deyil. Nicat ikinci yoldadır. Dostlar, “millət-millət” deyib köynəyinizi cırıb daxili düşmənləri bəsdir axtardınız, özü də xarici düşmnlər qala-qala.

 

 

Etiketlər: , , , ,

Yazı 14. Əks-səda: Adsız № 6

Bu məsələ mənə çatmır

goldman-sachs-logo

Bir məsələ var, mənə çatmır. Nəyə görəsə bizdə hər hansı sahibkar bir şirkət-müəssisə yaradanda oraya hər zaman öz (yaxud, yaxın adamının) adını qoyur (bu, normaldır – kökləri milli deyil, bioloji təbiətimizdən irəli gəlir), amma nədənsə hər zaman bu ilk ad olur – baxın, Əmrahbank, Anarbank, ZQAN və s. bu kimi, hələ xırda-mırda Aynur, Nərminə, Günay tili şadlıq evləri və dükanları demirəm. Mənə hər zaman maraqlı gəlirdi ki, nəyə görə məsələn, ABŞ-da Goldman Sachs, Lehman Brothers, Barclays və s. kimi şirkətlər hər zaman  soyadlarla adlandırılır. Bax bu mənə çatmır. Tək biznesdə deyil – məsələn, biz öz siyasətçilərimiz barədə elə bil məhlə uşaqlarımızdır deyə danışırıq – Heydər, İlham, İsa, Rəsul, əcnəbilər haqda isə – Obama, Putin, Merkel. Bilirsinizmi, bunun kökləri nədədir?! Monarxlar. Bax, monarxların soyadı olmur. Heç kim Nikolay Romanov demir, II Nikolay deyir. Aydındır – cəmiyyətimizdə monarxizm ənənələri bütün sahələrdə (dövlət, siyasət, iqtisadiyyat, ailə) və bütün səviyyələrdə elə dərin kök salıb ki, insanlar tək özlərinə güvənirlər. Hətta şirkət adlarını öz yaxın qohumlarının adı ilə adlandıranda bunu bir iltifat kimi edirlər, gördün, vot, mən sənin şərəfinə adlandırdım.

Əqlin inkişaf baxımından ibtidai icma quruluşu səviyyəsində yaşayan insanlar – “mən”-dən başqa əvəzliklərdən də istifadə edin. Siz heç qan qohumlarınıza da etibar etmirsiniz, çünki əcdadlarınızın ənənəsi yoxdur, çünki övladlarınıza üz qarası qoyub gedəcəksiniz. Əhalinin 99% sovet höküməti tərəfindən soyadlaşdırılımış və qədim soylarından dəm vuran bir millətin hansı nümayəndəsi “mən” deyəndə Əli deyil, Əliyevləri nəzərdə tutur, Abdulla deyil, Abdullayevlərlə öyünür, Məmməd deyil, Məmmədovların uğurlarından söz açır?!

Ənənəviçilik başqa şeydir, vallah başqa.

 

Etiketlər: , , ,